Nie rozumiem nienawiści do tego zapachu. Oczywiście, Nagel nie jest Ellena, a jej kreacje idą w zupełnie innym kierunku niż jego, i mam trudności z wieloma jej perfumami w innych przypadkach, ale to jest piękny zapach. Otwiera się jak jedzenie kruchych cytrynowych ciasteczek w słoneczny dzień przy gaju oliwnym. Naprawdę przywołuje na myśl wyspę, od której wzięła nazwę. W miarę jak się rozwija, pojawia się słoneczny wetiwer, który pozostaje, ale w przeciwieństwie do, powiedzmy, wetiwera z zapomnianego Terre d'Hermès Eau Givrée, ten nigdy nie staje się kiszony. To prawdziwy radosny letni klejnot, jest całkowicie unikalny i nie podkręca pistacji, by stać się nudnym gourmandem, dołączając do obecnej proliferacji słodkiego pistacjowego badziewia. To miłość dla mnie, szczególnie w taki dzień jak dzisiaj, kiedy słońce świeci pełną parą na początku maja, zapowiadając lepszą pogodę (w końcu!).