Waniliowy promień księżyca przedziera się przez labirynt luster. Jedwabne pnącza jaśminu rozplatają się z negliżu księżyca, splatając się w welon, który otula śpiące miasta. Srebrzysta sieć łapie miękkie, blade fragmenty snów - na wpół zapamiętany pocałunek, dotyk chłodnego pustynnego powietrza, szelest niewidzialnych skrzydeł. Kropla płynnego światła spada przez warstwy rzeczywistości, święta girlanda łez i gwiezdnego pyłu kwitnącej nocy. Powolny upływ czasu w księżycowym krajobrazie, uchwycony w sennym, przydymionym, bursztynowym szkle.