Nie rozumiem, jak mogłem pokochać tak surowy kawałek niedopowiedzenia, nowoczesne, przezroczyste, białe kwiatowe "coś", które równie łatwo można by odrzucić jako tanie i wyrzucone, ale w rzeczywistości jest fantastyczne. Często wyobrażam sobie, że lilly pachnie jak wodnisty, biały kwiat, muguet, podczas gdy w rzeczywistości mają one więcej wspólnego z musc ravageur niż ten. (w każdym razie dla mnie) La Lune to w zasadzie bardzo lekka tuberoza i to właśnie sprawia, że jest tak pociągająca... Nie muszę być cały czas bita po głowie woskową, bąbelkową tuberozą. To łaskocze mój biały kwiatowy ogórek w odpowiedniej ilości. W połączeniu z faktem, że uważam ten zapach za drzewny i lekko pudrowy po tym chłodnym, zielonym otwarciu. La Lune przywołuje na myśl "nocne kwitnienie" - rosy, chłodu, wilgoci, ale także bladego, półprzezroczystego księżyca, widocznego w ciągu dnia. Po wysuszeniu efekt nie jest dla mnie tani, wyłania się delikatna fiołkowo-irysowo-syntetyczna orrisowa słodycz, ale nie dominuje. Wydaje się bardzo słabym, wodnistym EDC (jak wiele z tej linii), ale zauważyłem, że jest naprawdę trwały. Jest teraz lekko mydlany, jak szampon, co normalnie by mnie odpychało, ale uwielbiam ten zapach. To przyjemny w noszeniu, niezbyt kobiecy, kwiatowy zapach, który bardzo mi się podoba. "Dans la Lune" lub "Moonstruck" (co jest świetnym słowem) to francuskie wyrażenie oznaczające roztargnienie lub "głowę w chmurach" i całkowicie rozumiem dlaczego. Może i jest tani i wesoły, ale moim zdaniem ma w sobie więcej treści, niż mógłbym przypuszczać po pierwszym powąchaniu. W porównaniu z innymi zapachami "białych kwiatów", takimi jak na przykład nowy Chanel Gabrielle EDP, ten jest dla mnie nieskończenie bardziej atrakcyjny i nadaje się do noszenia.