To była reedycja i prawdopodobnie nieco poprawiona wersja oryginalnej wersji z 2000 roku, której nie miałem przyjemności powąchać. Ale jeśli ludzie uważają, że obecna wersja jest gorsza, to oryginał musiał być naprawdę czymś innym.

Bardzo staram się unikać przypisywania perfum do płci, gdy je testuję, ale wciąż znajduję rzeczy, które po prostu wolałbym czuć na kobiecie niż na sobie. Im więcej perfum wypróbowuję, tym łatwiej jest mi po prostu poczuć zapach i poczuć, że jest to coś, co mi odpowiada. Helmut Lang EDP był dla mnie małym przełomem w tym sensie, ponieważ za pierwszym razem, gdy go nosiłem, uznałem, że jest zbyt kwiatowy, a zatem nieco zbyt kobiecy. Ale piękno tutaj jest wysublimowane, a kiedy już się w ciebie wsiąknie, rozwija się urok.

Otwiera się delikatną eksplozją kwiatu pomarańczy, lawendy i nutą heliotropu. Od samego początku wyczuwalna jest podstawa z granicznie czystego piżma, która dodaje eteryczności kwiatom. Uważam za interesujące, że strony takie jak Fragrantica nie wymieniają piżma jako oficjalnej nuty; jest to tylna kość tego zapachu.

Po kilku minutach w sercu dzieje się coś naprawdę pięknego. Kwiat pomarańczy wydaje się rozkwitać po ustąpieniu lawendy i innych aromatów, pozostawiając wrażenie musującego piżma o smaku pomarańczy, które naprawdę staje się duszą tego zapachu. Pudrowe elementy heliotropu nigdy nie przekraczają granicy duszenia, ale wyczuwa się jego obecność, jakby bryza wdmuchiwała zapach z powrotem przez otwarte okno.

Całość spoczywa na kremowej bazie z cedru - przypuszczam, że jest to odmiana atlasowa - i powoli rozprasza się niczym mgła wypalana przez słońce, w przeciwieństwie do przechodzenia przez serię akordów do ostatecznego miejsca spoczynku. Te powiewające perfumy utrzymują się na mnie przez sporą część dnia i nie rzucają się w oczy, i owszem, na pierwszy rzut oka można je odebrać jako coś, co zwykło się wąchać na kobietach. Ale wszyscy męscy mężczyźni, czasami trzeba pozwolić sobie poczuć się pięknym.