Jako dziecko, gdy sobotnie poranki z kreskówkami były jeszcze popularne, oglądałem serial pod tytułem Arabian Knights, krótkotrwały i kiczowaty program Hannah Barbery o arabskich poszukiwaczach przygód, którzy pokonywali dość bezosobowych złoczyńców w jakiejś nieokreślonej lokalizacji na pustyni, która dziwnie przypominała Monument Valley. Niezmiennie pojawiały się pokazy magii i nieuchronny latający dywan.

To właśnie przypomina mi początek Shazam. Jest jasny, owocowy i pełen podstawowych kolorów. Szybko przechodzi w kojący bursztyn. Jest bardzo dobrze zblendowany, więc trudno wyodrębnić poszczególne nuty, chociaż wanilia, kremowy kadzidło i paczuli są szczególnie wyraźne. A czy to zapach bazylii? Nie jest daleko od innych perfum o tematyce bliskowschodniej, ale jest bardzo dobrze zrobiony, chociaż dla mojego gustu jest trochę za słodki. Jego słabość tkwi w trwałości, znika po kilku godzinach, pozostawiając jedynie najsłabsze nuty skórne, więc konieczne są częste reaplikacje.

Nie wszystkie obserwatoria zbudowane są ze stali i szkła. Niektóre są wyrzeźbione ze starożytnego drewna i mądrości, gdzie mechaniczne planety śledzą swoje ścieżki przez wieczny zmierzch pustynnych tajemnic. Tutaj, w rozrzedzonym górskim powietrzu, wzniesienie wyostrza zmysły: najpierw jasny kęs wysokości, potem sposób, w jaki przyprawy chwytają się za gardło jak odległe światło. Czas rozpływa się w ciemności. To, co zaczyna się jako kalkulacja - precyzyjna geometria delikatnego zapłonu pieprzu i surowych przekładni z drewna cedrowego - mięknie w coś cieplejszego, głębszego. Każdy niebiański model kieruje się do wewnątrz, odnajdując swoją prawdziwą północ w gorzkim kakao i wypalonym bursztynie. Mosiężne orbity krążą nad głowami pod kątem wieczności, podczas gdy kadzielnice wytyczają własne ścieżki poniżej, wciągając kosmiczny pył i kadzidło w nurt starej magii. W dymie i przyprawach tych cienistych układów, maszyneria nocy obraca się zawsze do wewnątrz.